Voor zover tot nu toe kon worden nagegaan, woonde de oudst bekende stamvader van deze familie-lijn begin 17e eeuw in Tuil in de Betuwe.

Het begon in Tuijl

Slechts een kilometer ten westen van de A2 en langs de Waaldijk ligt het kleine dorpje Tuil; op 1 januari 2005 telde het slechts 667 inwoners.
Van alle Betuwse plaatsen behoort Tuil wel tot een van de oudste. Juist dat diep graven in het verleden brengt de menselijke geest nogal eens van het terrein van de historie op dat van de sage of mythe. Zo wordt wel eens beweerd, dat Tuil vroeger de hoofdplaats was van de geheimzinnige gouw Teisterbant. 
Volgens een ander oud verhaal zouden er heel lang geleden in Tuil zeven ridders gewoond hebben, die daar elk een kasteel bezaten. Eén van die vroegere ridders had een verbond met de duivel gesloten. Op zekere dag vloog hij van zijn slot naar Deil, waarbij hij uit de koers raakte. Boven de St. Maartenstoren van Zaltbommel trok hij zijn benen niet tijdig in, waardoor hij de spits eraf stootte. Daardoor is de spits van Zaltbommel stomp ..... 

Zeker is wel, dat in dit dorp verschillende adellijke huizen hebben gestaan. Bekende namen zijn Appelenburg, Rodenburg, Kunnezand en Klingelenberg.

Toen graaf Wichman in 963 het nonnenklooster in Elten stichtte, schonk hij dit klooster verschillende van zijn bezittingen, waaronder ook Tuil. De oorkonde, waarin keizer Otto I in 970 deze giften bevestigde, noemt deze plaats als Thuli. 

Tuil was al heel vroeg een parochiekerk rijk. Zij was de moeder van de kerken van Haaften, Hellouw, Gameren en Nieuwaal. Iets van deze status is nog merkbaar in de kerkelijke indeling van de Tielerwaard. Tuil is de zetel van de ring Tuil van de Hervormde kerk. 

In de loop der jaren heeft Tuil aan betekenis verloren en lijkt nu wat vergeten te liggen ten westen van de autosnelweg Utrecht-'s-Hertogenbosch. Tot 1933 was het bij reizigers wel bekend als overzetplaats over de Waal naar Zaltbommel, een belangrijke schakel in het Noord-Zuid verkeer. Toen werd echter de verkeersbrug over de Waal geopend en viel de stilte over Tuil. Maar al eerder had het zich ontwikkelende verkeer een zware slag aan het dorp toegebracht. Toen namelijk in 1866 de spoorbrug over de Waal bij Zaltbommel werd gebouwd, was het noodzakelijk het winterbed van de rivier ter plaatse te verbreden. Daartoe moest de rivierdijk landinwaarts worden verlegd en werd ongeveer de helft van het dorp Tuil, dat buitendijks kwam te liggen, aangekocht en afgebroken.