Wikepedia: Prinses van Bourgondië. Koningin der Franken. Zij is later heilig verklaard.
De heilige Clothildis (Lyon 474-Tours 3 juni 544) was een dochter van een dochter van de Frankische koning Chilperik (?). Nadat haar ouders in de machtsstrijd om Bourgondië vermoord werden, werd ze opgevoed bij een oom in Genève. Zij huwt in 491 de Frankische koning Clovis I, op voorwaarde dat die haar christelijk geloof respecteert.

Wikepedia: Hij was zoon van Childeric I, een generaal van de Salische Franken die vermoedelijk diende onder de Romeinse legeraanvoerder Aegidius en de West-Romeinse keizer Majorianus.
Syagrius
Op 16-jarige leeftijd, in 481 volgde Chlodovech zijn vader op als koning van de Salische Franken in Doornik. In het begin was zijn grondgebied nog bescheiden. Hij werd bestreden door andere, deels aan hem verwante hertogen, leiders van naburige Salische stamgroepen. Bekend zijn Chararik en Ragnachar, welke laatste in Kamerijk resideerde. Chlodovech slaagde erin de omringende Saliërs aan zich te binden en keerde zich tegen het Gallo-Romeinse rijk en versloeg in 486 Syagrius bij Soissons. Hierdoor breidde hij zijn grondgebied uit tot aan de Loire.
De Alemannen
Aangemoedigd door dat succes bevecht hij vanaf nu ook zijn mede-strijders, de Alemannen, die hij in 496 bij Tolbiac nu Zlpich definitief verslaat. Hij laat van alle veroverde gebieden de hele mannelijke lijn aan heersers uitroeien, teneinde een onbetwiste heerschappij te verkrijgen. In datzelfde jaar bekeert hij zich uit zuiver opportunistische motieven tot het christendom, zodat zijn brutale optreden de gedoogsteun van de kerk verkrijgt. De Alemannen rukten vanuit hun thuisbasis Worms naar deRijn en bedreigden de koning van Keulen, van de Ripuarische Franken. De Keulse koning roept de hulp in van de Salische Franken en Clovis vertrekt met een leger van Doornik, over de heerbaan Bavay - Tongeren - Keulen. Aan het kruispunt van de heerbanen Bavay - Keulen, en Straatsburg - Keulen, komt het nabij Tolbiac, nu Zlpich, tot een treffen. De Alemannen vallen de Franken massaal hevig aan. De Franken die wat moe waren van de lange dagmarsen, begonnen hier en daar te verliezen. Zijn vrouw Clothilde was voor hem al een christen, en volgens de legende is het als volgt gegaan: toen hij bij de Slag bij Tolbiac, tegen de middag aan het verliezen was, riep hij tot Wodan om een overwinning. Maar de Frankische verliezen bleven doorgaan. Toen dacht hij aan zijn christelijke echtgenote Clothilde, en zei hij het volgende: "God van mijn vrouw: als gij echt zo sterk zijt, als mijn vrouw beweert, kom mij dan helpen en laat mij winnen. Dan zal ik mij tot het christendom bekeren." Het tij keerde als bij wonder. De Franken herpakten zich en sloegen de overmoedige Alemannen terug de Rijn over, waar ze verder werden nagezeten, tot ver voorbij het oosten van de Rijn. En aangezien hij won, bekeerde hij zich.
De doop van Clovis, van de Franse schilder Saint-Gilles
De bekering van Clovis
Een andere verklaring voor de bekering van Clovis is deze. De Elzas, het gebied op de grens van Frankrijk met Duitsland, was eigendom van de Kerk van Rome. Clovis wilde de ariaanse Teutonen (de "Duitsers") bestrijden, maar had niet genoeg manschappen en moest over grondgebied dat niet van hem was. Daarom vroeg hij toestemming en militaire steun aan de bisschop van Rome (de Paus), die toen nog een eigen militaire macht had. De paus stemde toe, op voorwaarde dat Clovis zich tot zijn geloof zou bekeren. Dit gebeurde ook op Kerstdag 496 te Reims. De heilige Remigius of St. Remi, en tevens zijn vriend, doopte hem. Zijn twee zusters, Abboflede en Lantechilde, en 3000 van zijn krijgers volgden zijn voorbeeld. Een leger van bisschoppen en priesters doopten hen allen. Onder het goedkeurend oog van de kerkelijke macht in Rome, dat door de Visigoten ernstig bedreigd wordt, vergroot hij nu ook zijn rijk in zuidelijke richting.
De Visigoten
In 500 versloeg Clovis de Bourgondiërs en in 507 de Visigotische koning Alarik II in de Slag bij Vouill. Daarmee bracht hij heel Gallië onder zijn gezag. Clovis drong verder door tot in Bordeaux en wilde de Middellandse Zee bereiken, doch allerlei moeilijkheden beletten hem dat. Septimanië bleef in Gotische handen. Zijn status werd verder vergroot doordat hij van keizer Anastasius, die Clovis als bondgenoot aan zich wilde binden in de strijd tegen de Ostrogothen, een diadeem en mantel geschonken kreeg, hetgeen hem ook in de ogen van zijn Gallo-Romeinse onderdanen een zekere mate van legitimiteit verschafte.
Koning van alle Franken
Na zijn verovering van het Gallo-Romeinse Rijk ruimde Clovis alle Salische vorsten uit de weg die hem niet gesteund hadden tegen Syagrius, o.a. Chararik. Ook zijn bloedverwanten Ragnachar, Ricchar en Rignomer moesten het ontgelden. Daarna richtte hij zich op de Ripuarische Franken. Uiteindelijk valt in 510 ook het laatste onafhankelijke Ripuarische vorstenhuis, dat van Keulen, in zijn handen, nadat hij door intriges een opstand weet te ontketenen, waarin de oude koning door diens zoon wordt vermoord.
Overige
Na zijn dood wordt het Frankische Rijk, naar Salisch recht, verdeeld onder zijn mannelijke nakomelingen Theuderik I van Austrasië (Reims), Childebert I (Parijs), Chlodomer (Orlans) en Chlotarius I (Soissons).